Βόλτα σε Ελλάδα, Αργεντινή, Τζαμάικα, Αυστραλία, Τουρκία, Γαλλία, Μάλι, Ισπανία, Γερμανία και Αλγερία και αυτή τη Τρίτη 13.12.2022 με τον Μιχαλη Πολυχρόνη στο μικρόφωνο και την επιλογή της μουσικής.
15.00-17.00μμ
ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΤΩΝ ΗΧΩΝ - Οι μουσικές ανάσες της Γης
www.ertopen.com
www.live24.gr
ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ | ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
Β' Κύκλος Παραστάσεων
Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος
(Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Πρεμιέρα:
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2022
Παραστάσεις:
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00
(εκτός από 24/12, 31/12 και 1/1)
Έξτρα παράσταση: Τετάρτη 28/12, στις 21.00
Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης):
Ντίνος Παπαγεωργίου, Μπάμπης Αλεφάντης, Έλλη Ιγγλίζ, Άννα Μαρκά - Μπονισέλ, Έβελυν Ασουάντ, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ρόζυ Μονάκη
Η επιτυχημένη παρουσίαση της παράστασης «Αναφορά για μια Ακαδημία» του Φραντς Κάφκα από την Ομάδα Σημείο Μηδέν σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, συνεχίζεται στο «Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος».
Κατά την εορταστική περίοδο προστίθεται μία ημερομηνία παράστασης, η Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου στις 21.00.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος του Φραντς Κάφκα «Αναφορά σε μια Ακαδημία» είναι ο πίθηκος Rotpeter. Μια ομάδα κυνηγών της εταιρείας Χάγκενμπεκ τον πυροβόλησε σε μια ζούγκλα της Χρυσής Ακτής, καθώς πήγαινε με την αγέλη του να πιούν νερό. Δέχτηκε δύο σφαίρες με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του. Κατόπιν, τον αιχμαλώτισαν, τον μετέφεραν στο πλοίο τους και τον έκλεισαν σε ένα κλουβί. Αυτός, σε κατάσταση σοκ, έχοντας χάσει τη μνήμη της ως τώρα ζωής του, πάσχισε να διαφύγει. Τότε άρχισε να παρατηρεί αυτούς που ήταν γύρω του, τους εξαθλιωμένους και από-ανθρωποιημένους σκλάβους/ναύτες της εταιρείας Χάγκενμπεκ και προσπάθησε να τους μιμηθεί. Οι άνθρωποι με τη σειρά τους, παίζοντας με το άγριο ζώο, άρχισαν να το βασανίζουν. Οι ναύτες έχοντας αποδεχθεί την καταπίεση που υφίστανται αυτοί οι ίδιοι, με χαρακτηριστική άνεση την ασκούσαν με τη σειρά τους σε ένα ήδη τραυματισμένο και ανήμπορο άγριο ζώο. Όταν το καράβι έφτασε στο Αμβούργο ο Rotpeter μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο ζωολογικό κήπο και το βαριετέ (μουσικό θέατρο). Διάλεξε το βαριετέ. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην ανθρώπινη συμπεριφορά και πλέον παρουσιάζει ως περφόρμανς την ίδια τη διαδικασία του βίαιου εξανθρωπισμού του.
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Η Αχερουσία Λίμνη του Σώματος και η Διονυσιακή Κρύπτη*
“ὡυτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν”
Ηράκλειτος
Στο σώμα μας υπάρχει μία κρύπτη. Βρίσκεται στον “κάτω κόσμο” του σώματος. Εκεί είναι ο Διόνυσος. Περιμένει τη λύτρωσή του. Μπροστά στην Αχερουσία Λίμνη, στην γκρίζα ζώνη της εσωτερικής εξορίας του. Αυτή είναι η περιοχή όπου γράφει ο Φραντς Κάφκα. Η Αχερουσία Λίμνη του σώματος, σε μία Νέκυϊα χωρίς τέλος. Ο πίθηκος - άνθρωπος – ηθοποιός στην “Αναφορά” αφηγείται τη διαδικασία αυτής της εσωτερικής εξορίας. Το μουσικό του θέατρο επίσης. Ο άνθρωπος που ήταν πίθηκος γίνεται ηθοποιός για να μπορεί να εκφράζει το τραύμα του, για να μην πάψει ποτέ να μιλάει γι’ αυτό. Η θεατρική και μουσικότροπη έκφραση του τραύματος αποτελεί μια πρόσκαιρη λύτρωση. Το χιούμορ του είναι πάντα πένθιμο και αυτοσαρκαστικό γιατί γεννιέται από το τραύμα. Ένα υφέρπον ρεύμα τραγικότητας διαπερνά την Αναφορά του, χωρίς ποτέ να χάνεται η λάμψη της μουσικότητας και της θεατρικότητας.
Να κατέβουμε μαζί με τον Κάφκα ως την Αχερουσία Λίμνη του σώματος. Να αφηγηθούμε μαζί του την ιστορία του βίαιου εξανθρωπισμού της ζωικής ενέργειας του κάθε ανθρώπου, κατά βάση του ίδιου μας του εαυτού. Να κοιτάξουμε κατάματα την κρύπτη όπου βρίσκεται αποδιωγμένος ο Διόνυσος μέσα μας. Να τολμήσουμε να ανοίξουμε αυτή την πόρτα. Ας αναρωτηθούμε γιατί γίναμε ηθοποιοί κι εμείς οι ίδιοι. Ποιό τραύμα αφηγούμαστε; Ποια αγωνία είναι αυτή που εκφράζουμε; Η ψυχοσωματική αυτή διαδικασία μπορεί να μας οδηγήσει ως την εξέγερση του σώματος, κατάσταση κατά την οποία το σώμα παράγει την ίδια του την ελευθερία.
Σάββας Στρούμπος
*Η έννοια της κρύπτης αναπτύσσεται διεξοδικά από την Κατερίνα Μάτσα στο βιβλίο της “Το Αδύνατο Πένθος και η Κρύπτη”, Άγρα 2012
Συντελεστές παράστασης:
Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνική εγκατάσταση: Σπύρος Μπέτσης
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος, Ρόζυ Μονάκη
Ηχητικό τοπίο: Λεωνίδας Μαριδάκης
Φωτογραφίες: Αντωνία Κάντα
Επικοινωνία παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης):
Ντίνος Παπαγεωργίου, Μπάμπης Αλεφάντης, Έλλη Ιγγλίζ, Άννα Μαρκά - Μπονισέλ, Έβελυν Ασουάντ, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ρόζυ Μονάκη
Έγραψαν για την παράσταση:
«Η δουλειά του Σάββα Στρούμπου πάνω στο αφήγημα του Κάφκα προκύπτει -όπως όλες οι δουλειές του- από την ενδελεχή έρευνα στη μέθοδο που εξασκεί [...] Πρόκειται για μία άκρως μελετημένη συνθήκη, στηριγμένη στη μέθοδο εκπαίδευσης των ηθοποιών που έχει αναπτύξει ο Θόδωρος Τερζόπουλος, με δάνεια και επιρροές από το ανατολικό θέατρο, από ανθρωπολογικές μελέτες, ομαδικές τελετουργικές πρακτικές και διδάγματα άλλων μεγάλων δασκάλων του παγκόσμιου θεάτρου». […] «Οι Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης και Ντίνος Παπαγεωργίου πάλλονται από ενέργεια με ερμηνείες που είναι ταυτόχρονα υπερβατικές όσο και απολύτως γειωμένες, σε απόλυτη επαφή με τον πυρήνα του κειμένου και τη δική τους ψυχοσωματική κατάσταση». [Τώνια Καράογλου |Αθηνόραμα]
«Μια συλλογική δουλειά από την Ομάδα "Σημείο Μηδέν", εξαιρετικά δουλεμένη, χωρίς μίμηση εξωτερικών σημείων, με επτά ισάξιους εξαίρετους ηθοποιούς - περφόμερς να υλοποιούν άριστα, με αυτοθυσία και μόχθο, το όραμα της σκηνοθεσίας: να γειώσει τον Διόνυσο - Κάφκα σε ένα σημείο μηδέν και σε ένα σήμερα - αιέν. Στο θαυμαστό ηχητικό τοπίο του Λεωνίδα Μαριδάκη, τη λιτή σκηνική εγκατάσταση του Σπύρου Μπέτση, τα ανάλογα κοστούμια του σκηνοθέτη και της Ρόζυς Μονάκη, τους σκιοφωτισμούς του Κώστα Μπεθάνη και τη θαυμαστή μετάφραση της Ιωάννας Μεϊντάνη. Οι ηθοποιοί - περφόρμερς της ομάδας εκτελούν άθλο υγιούς σωματικότητας: Μπάμπης Αλεφάντης, Έβελυν Ασουάντ, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Έλλη Ιγγλίζ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Ντίνος Παπαγεωργίου». [Λέανδρος Πολενάκης | Η Αυγή]
«Είναι η ανάσα και το γέλιο οι νοηµατικοί και εκφραστικοί άξονες που έρχονται να προστεθούν στη σωµατικότητα και την αυτοκυριαρχία της λυρικής και πολύ παιδευµένης (µε όλες τις σηµασίες) σκηνικής φόρµας της Οµάδας Σηµείο Μηδέν. [...] Ο Σάββας Στρούµπος ρίχνει έναν επιπλέον προβολέα στο βασικό διαπίστευµα του διηγήµατος, τη σχέση εξέλιξης και ελευθερίας, και στον δυσεπίλυτο στοχασµό αν η πρώτη προωθεί ή υποσκάπτει τη δεύτερη, µέσα από µια θεατρικοπολιτική πράξη – όπως άλλωστε είναι όλο το σκηνοθετικό του έργο». [Κώστας Ζήσης| Documento]
«Στη σκιά της σημερινής πανδημίας, ο Στρούμπος μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε ένα θέατρο ζωντανό και ανήσυχο, με ενεργειακό όγκο και πνευματικό βάθος, ένα θέατρο αντάξιο των καιρών του». [Πηνελόπη Χατζηδημητρίου | Athensvoice.gr]
«[...] Όλοι οι ηθοποιοί Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου περνούν από τη θέση του Rotpeter, με εκπληκτικές ερμηνείες, με τους κατάλληλους ήχους, το βλέμμα και την κίνηση εκφέροντας την υπέροχη μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη. Όλα συντονισμένα με τον γνωστό πια τρόπο από τον Σάββα Στρούμπο. Οδηγεί τους ηθοποιούς του σε έναν μαγευτικό διονυσιασμό που συνεπαίρνει τους θεατές και τους προβληματίζει εκ των έσω». [Μαρία Μαρή | Theatromania.gr]
«Ο Σάββας Στρούμπος ακολουθεί εδώ και χρόνια μια συνεπή πορεία στις αναζητήσεις του, τόσο σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς και φιλοσοφικούς προβληματισμούς, όσο και σε θέματα αισθητικών επιλογών. [...] Στην Αναφορά η έρευνα για τον ρόλο του ηθοποιού παίρνει κυριολεκτικές διαστάσεις. Η ευκαιρία που του δίνει η μίμηση των ανθρώπινων συμπεριφορών από τον Κόκκινο Πέτρο τον προκαλεί να δείξει πώς σκέφτεται τον ρόλο του ηθοποιού: ο ηθοποιός αφηγείται το τραύμα, κρατά ζωντανή τη μνήμη με το γενεσιουργό γεγονός, ανοίγει παράθυρα ελευθερίας, απελευθερώνει τη φαντασία, προκαλεί τον θεατή». [Μαρώ Τριανταφύλλου | Περιοδικό Άνθρωπος]
«Ο Σάββας Στρούμπος κατορθώνει έναν σκηνοθετικό άθλο ανεβάζοντας στο θέατρο «Άττις» ως «μουσικό θέατρο του τραύματος» τη μετα-αποικιακή «Αναφορά για μιαν Ακαδημία» του Φραντς Κάφκα, στη μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη. […] Μέσα σε σκηνικό με μικρά μαύρα κεφάλια του Σπύρου Μπέτση (που παραπέμπουν σε ρωμαϊκά ομοιώματα λατρείας των προγόνων ως εφέστιων θεών), επτά ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί του «Σημείου Μηδέν» εκπαιδευμένοι στη μέθοδο Τερζόπουλου (οι Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης και Ντίνος Παπαγεωργίου) μεταμορφώνονται δεξιοτεχνικά σε κολεκτίβα, σε επτάψυχο καφκικό ανθρωποειδές που θρηνεί και σατιρίζει τη συμμόρφωση του ανθρώπου προς τον ορθολογισμό της δυτικής κουλτούρας». [Νίκος Ξένιος | Bookpress.gr]
«Κάθε ένας από τους ερμηνευτές προσθέτει μια ψηφίδα στο αμάλγαμα του Rotpeter, συνδημιουργοί αυτού του «θαύματος» του βαριετέ, που συρρέουν οι άνθρωποι για να θαυμάσουν. Τρομακτικοί και συνάμα γοητευτικοί, κινούνται μέσα στην λιτή και υπαινικτική μιας εποχής ενστίκτου και τελετουργίας σκηνική εγκατάσταση του Σπύρου Μπέτση, ένα πλήθος από μικροσκοπικά αγαλματίδια,που σταδιακά παρασύρουν σε μια κινητική – συναισθηματική έξαρση. Οι φωτισμοί του Κώστα Μπεθάνη ακολουθούν την λογική του βαριετέ, αυτό το φως που λούζει τον πρωταγωνιστή, αλλά παράλληλα δημιουργεί το πλαίσιο του «κλουβιού» περιχαρακώνοντας το «κιγκλίδωμα» ενός σόου αγριότητας. Το ηχητικό τοπίο του Λεωνίδα Μαρινάκη, συλλειτουργεί στην υποβολή του θεατή δίνοντας τον χώρο στην ερμηνεία, αλλά γεμίζοντας με μια αίσθηση δυσοίωνη την ατμόσφαιρα». [Νάγια Παπαπάνου | Boemradio.gr]
«Η οργανικότητα των ηθοποιών, η συντονισμένη κινησιολογική ρυθμολογία, η απόλυτη πειθαρχία σε βαθμό ιερότητας και φυσικά, η αριστοτεχνική εφαρμογή της μεθόδου του Σάββα Στρούμπου, «συνεχιστή» της μεθόδου του Θεόδωρου Τερζόπουλου, η αισθητική και η συναισθηματική μέθεξη είναι μόνο μερικά από τα κυρίαρχα στοιχεία που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια της παράστασης και την τοποθετούν, προσωπικά μιλώντας, στο Πάνθεο των παραστάσεων που χρειάζεται να δει κανείς τη φετινή θεατρική σεζόν». [Ελένη Αντωνίου |Quinta-theater.gr]
«Ο Σάββας Στρούμπος με τη σκηνοθετική κι όχι μόνο δουλειά του και η ομάδα «Σημείο Μηδέν», απέδειξαν περίτρανα ότι η τέχνη είναι ένας τρόπος κι ένας δρόμος προς την αφύπνιση και την ελευθερία». [Λένα Σάββα | θέατρο.gr]
«Τα ερεθίσματα καταφθάνουν από παντού, αφήνοντας τελικά σαν κεντρί μες στην καρδιά μας το νόημα της αναφοράς του Ροτ Πέτερ σε εκείνη την ακαδημία αλλά και στη δική μας σύγχρονα αποδομημένη κοινωνία». [Ηλίας Μακρής | Animartists.com]
«Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τον τραγικό ήρωα του Κάφκα και διηγούνται τον βίαιο εξανθρωπισμό τους, μέσω μίας περφόρμανς βαριετέ, έχοντας πάντοτε ως γνώμονα τη Διονυσιακή βακχεία. Η κινησιολογία τους περιλαμβάνει πόζες του βαριετέ θεάτρου, συνοδευόμενη από ένα έντονο παγωμένο χαμόγελο, ώστε να αποτυπωθεί με ακρίβεια η βιτρίνα που πασχίζει να διατηρήσει ο Rotpeter. Ωστόσο αυτή η βιτρίνα θρυμματίζεται ανά στιγμές μπροστά στα μάτια των θεατών, όπου το σώμα αυτονομείται από τον νου και αναζητά τη γείωση, το βαθύ κάθισμα, την πιθηκίσια συμπεριφορά. Παρόμοια λειτουργία έχει και η φωνή των ηθοποιών, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην τέλεια άρθρωση και το ζωώδες μούγκρισμα». [Νίκη Φραγκέλλη | Youthvoice.gr]
«Η ομάδα Σημείο Μηδέν θίγει ακριβώς αυτό που ονομάζω «θέληση για αξίες» και το πώς ο Δυτικός πολιτισμός τροποποιεί αυτή τη θέληση προς όφελός του ως μια ξένη μηχανή καταπίεσης, την οποία οι καταπιεζόμενοι έχτισαν ηθελημένα. Αυτό το επιτυγχάνει χάρη σε τρεις παράγοντες: την αριστοτεχνική σκηνοθεσία και σύλληψη του Σάββα Στρούμπου, την πολυδιάστατη μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη και τη συλλογική και οργανική απόδοση του Κοκκινοπετρή μέσω του πολυφωνικού σώματος των ηθοποιών της ομάδας, Σημείο Μηδέν– με ιδιαίτερη στιγμή να αποτελεί η ερμηνεία της ηθοποιού, Έβελυν Ασουάντ». [Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης | aftoleksi.gr]
«Όταν η ηθοποιός Έβελυν Ασουάντ, σαν άλλος πληγωμένος πίθηκος. Rotpeter, μιμείται τους απαγωγείς της για να βρει την ανθρωπίζουσα διέξοδό της. Εγώ ο θεατής είδα το σημείο μετασχηματισμού του ζώου σε άνθρωπο. Η Ασουάντ, ο Στρούμπος, η «μέθοδος»… ίσως και ο Θεός ο Διόνυσος ο ίδιος, με πήγαν σε ένα κόσμο του μεταίχμιου». [Γιάννης Οικονομίδης | Κριτικό σημείωμα]
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Με την υποστήριξη του Τσεχικού Κέντρου Αθήνας
Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο www.simeiomiden.gr
Info:
Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Πρεμιέρα: Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2022, στις 21.00.
Παραστάσεις: Πέμπτη - Παρασκευή – Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00, έως 15 Ιανουαρίου 2023. Εορταστικό πρόγραμμα: Νέα ημερομηνία παράστασης: Τετάρτη 28/12, στις 21.00. Δεν θα πραγματοποιηθούν παραστάσεις στις 24/12, 31/12 και 1/1.
Διάρκεια παράστασης: 70’
Πληροφορίες: Τηλ.: 210-3225207
Τιμές εισιτηρίων: 15ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (μειωμένο: φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ, συνοδός ΑμΕΑ, άνω των 65, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, ομαδικές κρατήσεις άνω των 7 ατόμων)
Προπώληση: TICKET SERVICES
https://www.ticketservices.gr/event/frants-kafka-anafora-gia-mia-akadimia-theatro-attis-b-kyklos-parastaseon/
του Brandon Smith*
Απόδοση από τα αγγλικά & επιμέλεια: Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Γιατί οι παγκοσμιοποιητές έχουν μια βαθιά ριζωμένη εμμονή για την τεχνητή νοημοσύνη; Τι υπάρχει στη ένθερμη αναζήτηση ενός αυτόνομου ψηφιακού εγκεφάλου που τους βυθίζει σε έκσταση; Οφείλεται στο ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει τόσα για αυτούς και το σχέδιό τους, ή γιατί υπάρχει ένα πιο αποκρυφιστικό και σκοτεινό στοιχείο σ’ αυτήν, που την κάνει να φαίνεται τόσο ελκυστική;
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ένας οργανισμός αφιερωμένος στο παγκοσμιοποιημένο πρόγραμμα της Μεγάλης Επανεκκίνησης, στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, και στην οικονομία διαμοιρασμού, αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της ετήσιας συνάντησής του στο Νταβός της Ελβετίας, σε συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη και την επέκταση της επιρροής της στην καθημερινή μας ζωή.
Τα Ηνωμένα Έθνη διοργανώνουν και αυτά εμβαθείς πολιτικές συνεδρίες για την τεχνητή νοημοσύνη και αφιερώνουν σημαντική ενέργεια για τη δημιουργία δήθεν ηθικών κανόνων για την ανάπτυξη και τη χρήση της.
Στο επίκεντρο των προσπαθειών των Ηνωμένων Εθνών υπάρχει ο ισχυρισμός ότι μόνο ο ΟΗΕ έχει τα προσόντα να υπαγορεύει και να ελέγχει τις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, για το καλό φυσικά όλης της ανθρωπότητας.
Σύμφωνα με τις διάφορες Λευκές Βίβλους των Ηνωμένων Εθνών, η διακυβέρνηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης μέχρι το 2030 θα πρέπει να είναι πλήρως αποτελεσματική (όλοι οι οργανισμοί της παγκοσμιοποίησης έχουν θέσει το 2030 ως καταληκτική ημερομηνία για όλα τους τα προγράμματα).
Μια άλλη, λιγότερο γνωστή, αλλά σημαντική διοργάνωση, είναι η Διάσκεψη Παγκόσμιας Κυβέρνησης που κάθε χρόνο διεξάγεται στο Ντουμπάι. Στις διασκέψεις αυτές συμμετέχουν πολλοί εθνικοί ηγέτες και εκπρόσωποι, καθώς και διευθύνοντες σύμβουλοι εταιρειών και διασημότητες. Τα κύρια θέματα που συζητούνται κατά τη διάρκεια των διασκέψεων είναι συνήθως η προπαγάνδα της κλιματικής αλλαγής, ο συγκεντρωτισμός της παγκόσμιας οικονομίας, ο υπερανθρωπισμός και η τεχνητή νοημοσύνη.
Οι περισσότερες δημόσιες συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη περιστρέφονται γύρω από θετικά αφηγήματα. Υποτίθεται ότι όλοι έχουμε πειστεί για τις πολλές και μεγάλες πρόοδους που θα φέρει η τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης.
Μεταξύ των «πλεονεκτημάτων» είναι οι υπερανθρωπιστικές αλλαγές στην υγεία, τα ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στον εγκέφαλο και το υπόλοιπο σώμα μας, ακόμα και τα νανορομπότ που θα μπορούσαν κάποια μέρα να τελειοποιηθούν τόσο πολύ, ώστε να τροποποιήσουν τα ίδια μας τα κύτταρα. Μ’ άλλα λόγια, προκειμένου να επωφεληθούμε από την τεχνητή νοημοσύνη, πρέπει να γίνουμε λιγότερο ανθρώπινοι και περισσότερο μηχανές.
Άλλα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα απαιτούν ένα ευρύ φάσμα νέων συστημάτων (μερικά από τα οποία βρίσκονται σήμερα υπό κατασκευή) που θα επέτρεπαν στους αλγόριθμους να παρακολουθούν όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Οι παγκοσμιοποιητές αναφέρονται συχνά σ’ αυτά τα συστήματα ως «Διαδίκτυο των Πραγμάτων», εννοώντας κάθε συσκευή που έχουμε, το αυτοκίνητο που οδηγούμε, κάθε υπολογιστή, κάθε κινητό τηλέφωνο, κάθε κάμερα παρακολούθησης, κάθε φανάρι κυκλοφορίας, ο,τιδήποτε μέσα σε μια πόλη θα μπορούσε να συνενωθεί με ένα ενιαίο δίκτυο τεχνητής νοημοσύνης, ενώ κάθε πόλη θα μπορούσε να συνδέεται μέσω ενός μεγάλου αραχνώδους δικτύου με μια εθνική βάση δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης.
Το Διαδίκτυο των Πραγμάτων αναφέρεται τακτικά σε συνδυασμό με τη διακυβέρνηση της κλιματικής αλλαγής και τους περιορισμούς του άνθρακα. Ο στόχος είναι πλέον εντελώς ξεκάθαρος: οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματικές ελίτ θέλουν να έχουν την ικανότητα να παρακολουθούν κάθε βατ ενέργειας που καταναλώνουμε καθημερινά.
Αυτός ο τύπος πληροφοριών που περιλαμβάνει το πλήρες φάσμα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, καθιστά ευκολότερο το να μας υπαγορεύουν τις αποφάσεις που θα πάρουμε και την πρόσβασή μας σε αγαθά και υπηρεσίες.
Θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο οποιουδήποτε ζει μέσα στις λεγόμενες Έξυπνες Πόλεις. Όλη μας η ζωή, κάθε δευτερόλεπτό της, θα παρακολουθείται και θα εξετάζεται.
Πώς μπορεί να είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν τη ζωή τους καθημερινά. Όλοι αυτοί αποτελούν υπερβολικά ΠΟΛΛΑ δεδομένα ώστε να τα «σκανάρουν» κάποιοι και να εντοπίζουν όποιον δεν ακολουθεί τους «κανόνες» τους.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τρέχουν τα σάλια των παγκοσμιοποιητών μπροστά στις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης: αυτές είναι το μόνο διαθέσιμο εργαλείο που έχουν για τη συλλογή και την ταξινόμηση μαζικών δεδομένων σε πραγματικό χρόνο.
Ήδη προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης για να προβλέψουμε εγκλήματα πριν από την διάπραξή τους (πρόθεση εγκλήματος). Αυτά τα πειράματα είναι μάλλον υπερβολικά επειδή στην πραγματικότητα δεν προβλέπουν συγκεκριμένα εγκλήματα, ούτε εντοπίζουν συγκεκριμένους εγκληματίες.
Πιο πολύ χρησιμοποιούν μια στατιστική ανάλυση για να προβλέψουν τις περιοχές μιας πόλης όπου είναι πιθανότερο να συμβούν ορισμένα εγκλήματα. Δεν χρειάζεται όμως να χρησιμοποιήσουμε τεχνητή νοημοσύνη γι’ αυτό, κάθε αστυνομικός που υπηρέτησε επί μακρόν σε μια πόλη, μπορεί να μας πει πότε και πού είναι πιθανότερο να συμβούν ορισμένα εγκλήματα.
Για γέλια είναι επίσης το γεγονός ότι …αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης κατηγορήθηκαν πρόσφατα για «φυλετική προκατάληψη» αναφορικά με τις περιοχές που επιλέγουν για την πρόβλεψη του εγκλήματος, επειδή οι περιοχές αυτές βρίσκονται συχνά σε γειτονιές που κατοικούν μαύροι, και οι εγκληματίες που προβλέπουν περισσότερο τείνουν να είναι συνήθως νεαροί, μαύροι άνδρες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατηγορήθηκαν οι …ηλεκτρονικοί υπολογιστές για ρατσισμό, όπως και πολλοί αστυνομικοί.
Ακόμα μία κλασική αντίφαση των Αριστερών: όπου τους βολεύει, συμφωνούν με την ιδέα των περιορισμών της κλιματικής αλλαγής, τον υπερανθρωπισμό, ακόμα και με την επιτήρηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης, ωστόσο, παριστάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι ένας υπολογιστής δεν βγάζει συμπεράσματα με βάση τα συναισθήματα και τα κοινωνικά μας ταμπού, αλλά μόνο με βάση τους αριθμούς.
Και εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να θίξουμε τους μεγαλύτερους κινδύνους που είναι εγγενείς στην τεχνητή νοημοσύνη: Φανταστείτε έναν κόσμο που διαχειρίζεται από έναν ψυχρό και νεκρό αλγόριθμο που σας βλέπει μόνο ως ένα από τα ακόλουθα δύο πράγματα: είτε ως πόρο, είτε ως απειλή.
Η πρόβλεψη πριν από το έγκλημα είναι ανοησία. Οι αλγόριθμοι παρακολουθούν συνήθειες και πρότυπα, ωστόσο, τα ανθρώπινα όντα τείνουν να σπάνε εντελώς ξαφνικά κάθε πρότυπο.
Οι άνθρωποι επηρεάζονται με διαφορετικούς τρόπους από κρίσιμα γεγονότα που είναι αδύνατο να προβλεφθούν. Υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές γι’ αυτό ποτέ δεν θα υπάρξει ένα σύστημα ικανό να προβλέπει το μέλλον, αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τους παγκοσμιοποιητές να προσπαθήσουν να το κάνουν.
Σύμφωνα με τους οργανισμούς της παγκοσμιοποίησης, η διακυβέρνηση της τεχνητής νοημοσύνης είναι αναπόφευκτη. Ισχυρίζονται ότι μια μέρα η τεχνητή νοημοσύνη θα χρησιμοποιηθεί για να κυβερνήσει ολόκληρες κοινωνίες και να επιβάλλει ποινές, με βάση μοντέλα επιστημονικώς αποτελεσματικά.
Συμπεριφέρονται ωσάν αυτό να είναι κάτι φυσικό για την ανθρωπότητα και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, ωστόσο, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Από πουθενά δεν συνάγεται ότι είναι απαραίτητο να μας κυβερνάει μία τεχνητή νοημοσύνη. Η αλήθεια είναι ότι αυτό έχει προγραμματιστεί να συμβεί από τους ίδιους τους παγκοσμιοποιητές.
Οι υποστηρικτές της τεχνητής νοημοσύνης ισχυρίζονται ότι οι αλγόριθμοι δεν ενεργούν με τις ίδιες προκαταλήψεις που ενεργούν οι άνθρωποι, κατά συνέπειαν θα ήταν οι καλύτεροι δυνατοί κριτές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Κάθε απόφαση, από την παραγωγή έως τη διανομή, την υγειονομική περίθαλψη, το σχολείο, τους νόμους και την τάξη, θα μπορούσε να διαχειρίζεται από την τεχνητή νοημοσύνη ως ένα μέσον για την επίτευξη της απόλυτης «ισότητας».
Όπως σημειώθηκε παραπάνω, έχουν ήδη αντιμετωπίσει το εμπόδιο των στατιστικών πιθανοτήτων και του γεγονότος ότι ακόμη και αν η τεχνητή νοημοσύνη αφεθεί να παίρνει αυτόνομα αποφάσεις χωρίς συναισθήματα, εκατομμύρια άνθρωποι θα εξακολουθούν να θεωρούν αυτές τις αποφάσεις ως μεροληπτικές. Και, κατά κάποιο τρόπο, θα έχουν δίκιο. Διότι η πιο λογική απόφαση δεν είναι πάντα και η πιο ηθική.
Επιπλέον, μία τεχνητή νοημοσύνη προγραμματίζεται από τον δημιουργό της και μπορεί να σχεδιαστεί να λαμβάνει αποφάσεις με βάση τις δικές του προκαταλήψεις. Ποιος προγραμματίζει την τεχνητή νοημοσύνη; Ποιος θέλει να υπαγορεύσει τη γλώσσα προγραμματισμού της; Μήπως οι παγκόσμιες ελίτ;
Και εδώ φτάνουμε στο πιο «πνευματικό» στοιχείο του ζητήματος της τεχνητής νοημοσύνης σε σχέση με τους παγκοσμιοποιητές: Πριν από μερικά χρόνια έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «Εωσφορισμός: μια εκκοσμικευμένη ματιά στο καταστροφικό σύστημα πεποιθήσεων των παγκοσμιοποιητών».
Στόχος μου ήταν να εκθέσω τα πολυπληθή στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί στην πραγματικότητα ένα είδος λατρείας που προωθείται από καλά οργανωμένους ψυχοπαθείς που θεωρούν τους εαυτούς τους θεούς, ανθρώπους χωρίς ενσυναίσθηση που χαίρονται με την καταστροφή των άλλων για χάρη του δικού τους οφέλους.
Έχω λοιπόν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι παγκοσμιοποιητές πράγματι έχουν μια θρησκεία και ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία, το βασικό τους σύστημα πεποιθήσεων είναι ο Εωσφορισμός (Λουσιφεριανισμός).
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν αρνητές που θα χλευάσουν αυτή την διαπίστωση, ωστόσο, τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα. Υπάρχει ένα ξεχωριστό αποκρυφιστικό στοιχείο στην παγκοσμιοποίηση και ο Εωσφορισμός αναδύεται σταθερά ως η πρωταρχική της φιλοσοφία.
Έγραψα ορμώμενος από μια εκκοσμικευμένη σκοπιά, επειδή ο Εωσφορισμός είναι μια εγγενώς καταστροφική ιδεολογία, ακόμη και όταν τον δούμε έξω από το πρίσμα της χριστιανικής πίστης.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν ψυχολογικά στοιχεία που πρέπει να αντιμετωπιστούν, τα οποία ο Χριστιανισμός συχνά αγνοεί. Η Εωσφορική φιλοσοφία είναι προσαρμοσμένη για ναρκισσιστές και κοινωνιοπαθείς.
Η βάση αυτής της λατρείας αφορά «ειδικά» ανθρώπινα όντα τα οποία δεν δεσμεύονται από τα όρια της ανθρώπινης συνείδησης και της ηθικής. Η έλλειψη ενσυναίσθησης θεωρείται ως ένα πλεονέκτημα για «πρόοδο», και ο απώτερος στόχος του Λουσιφεριανισμού είναι η θέωση, δηλαδή να γίνει το άτομο θεός, είτε μέσω της λατρείας του από τους άλλους και της δύναμης της επιρροής του, είτε μέσω τεχνολογικών μεθόδων που θα επεκτείνουν την διάρκεια της ζωής του και τις ικανότητές του.
Τι σχέση έχει όμως αυτό με την τεχνητή νοημοσύνη;
Πιστεύω ότι οι παγκοσμιοποιητές αντιμετωπίζουν την τεχνητή νοημοσύνη με τέτοια ευλάβεια, επειδή πιστεύουν ότι είναι μία νέα μορφή ζωής ή η εσχάτη μορφή ζωής. Μια ζωή που δημιουργούν οι ίδιοι (ως θεοί που είναι).
Συμβολικά δε, αυτή η νέα «ζωή» είναι πράγματι φτιαγμένη κατ’ εικόνα των δημιουργών της: δεν έχει καθόλου ενσυναίσθηση, καθόλου τύψεις, καθόλου ενοχές, και καθόλου αγάπη. Ελλείψει λοιπόν άλλης, καλύτερης λέξης, είναι άψυχη, όπως ακριβώς άψυχοι είναι οι ψυχοπαθείς παγκοσμιοποιητές.
Αν εξετάσουμε την τεχνητή νοημοσύνη με θρησκευτικούς όρους, είναι ένα είδος αντίθεσης στην εικόνα του Χριστού. Σύμφωνα με το χριστιανικό δόγμα, ο Χριστός αντιπροσωπεύει μια πάνσοφη μορφή απόλυτης αγάπης και αυτοθυσίας.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μία και μόνο λέξη που να ορίζει τι τελικά αντιπροσωπεύει η τεχνητή νοημοσύνη. Ο μόνος όρος που φαίνεται να είναι ο καταλληλότερος είναι: «Αντίχριστος»: το μάτι που βλέπει τα πάντα (παντεπόπτης οφθαλμός), η βασιλεία μιας υπερ-νοημοσύνης δίχως ανθρωπινότητα.
Για να είμαι σαφής, δεν πιστεύω στα σενάρια του τέλους του κόσμου που επικαλούνται εκείνοι που πιστεύουν στη λαϊκή ερμηνεία των Αποκαλύψεων. Απλώς θεωρώ ότι ο κόσμος μας αλλάζει. Οι αυτοκρατορίες ακμάζουν, παρακμάζουν και καταρρέουν και αυτό που μπορεί συχνά να θεωρηθεί ως το «τέλος του κόσμου», είναι απλά το τέλος μιας εποχής.
Τούτου λεχθέντος, πιστεύω βαθύτατα στην ύπαρξη του Κακού. Το Κακό ορίζεται ως σκόπιμα παραπλανητικές ή καταστρεπτικές ενέργειες για ένα καθαρά προσωπικό ή συλλογικό όφελος, όπως η δολοφονία ή η υποδούλωση. Το Κακό υπάρχει και είναι ένα παρατηρήσιμο στοιχείο της ανθρώπινης ζωής.
Υπάρχουν επίσης χαρακτηριστικά ανθρωπιάς τα οποία οδηγούν στο Καλό, που όταν τα διαφυλάσσουμε, μας εμποδίζουν από την αυτοκαταστροφή. Για τους περισσότερους από εμάς, η συνείδηση, η λογική, η σοφία και, συχνά, η πίστη, μπορεί να αποτελέσουν ασπίδα εναντίον κακών ενεργειών.
Εάν δεν είχαμε αυτά τα στηρίγματα της ψυχής μας, θα είχαμε αυτοκαταστραφεί εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν ενσυναίσθηση και χλευάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά ως «περιοριστικά».
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει λοιπόν σχεδιαστεί από αυτό ακριβώς το είδος ανθρώπων. Ίσως δεν θα προκαλέσουν το «τέλος του κόσμου» με όρους που συνήθως αντιλαμβανόμαστε (ή με βιβλικούς όρους), αλλά με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούσαν να καταστείλουν όλα όσα καθιστούν την ανθρωπότητα άξια να υπάρχει.
Και αυτό, κατά κάποιο τρόπο, θα ήταν μια Αποκάλυψη. Ένας ζωντανός εφιάλτης, με επικεφαλής τους ψυχοπαθείς που χρησιμοποιούν την κοινωνιοπαθή τεχνητή νοημοσύνη, ενθαρρύνοντας και επιτρέποντας ενεργά στις μάζες να εγκαταλείψουν τα ανθρώπινα σώματα τους για να γίνουν ψηφιακές τερατωδίες και τεχνολογικές χίμαιρες.
Αν πετύχουν, τότε πραγματικά θα επικρατήσει η απόλυτη βεβήλωση της φύσης, ή, για όσους πιστεύουν στον Θεό, του Σχεδίου του Θεού.
Η αναζήτηση της θέωσης για τους περισσότερους από εμάς, δεν αξίζει τον κόπο (δίχως τη Θεία Χάρη), ωστόσο, για τους παγκοσμιοποιητές, είναι το όνειρο της ζωής τους και θα κάνουν τα ΠΑΝΤΑ για να το πετύχουν.
* Ο Brandon Smith είναι ιδρυτής του ιστολογίου Alternative Market Project (www.alt-market.com) καθώς και επικεφαλής συγγραφέας και συνιδρυτής της Neithercorp Press. Ειδικεύεται στη μακροοικονομική ανάλυση και σε μελέτες για την παραπληροφόρηση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και τώρα εστιάζει στη δημιουργία ενός εθνικού δικτύου ανταλλακτικών αγορών που έχει σχεδιαστεί για να απομονώνει και να προστατεύει τις τοπικές οικονομίες από την αναπόφευκτη κατάρρευση του σημερινού μη βιώσιμου συστήματος.
ΠΗΓΗ:
Alt Market.US
Άλλη μία ανακοίνωση για το πολυαναμενόμενο Rockwave 2023 μας έκανε να αναμένουμε ανυπομονησία το ερχόμενο συναυλιακό καλοκαίρι! Μετά τους θρυλικούς Deep Purple και τους Saxon, αλλά και τον Robbie Williams, το Rockwave ανακοίνωσε ότι στη Μαλακάσα θα δούμε live και τους The Black Keys.
Το ντουέτο των Dan Auerbach (κιθάρα, τραγούδι) και Patrick Carney (τύμπανα) άνοιξε την αυλαία του 20ου Rockwave Festival το 2015 στο κατάμεστο TerraVibe, προσφέροντας στο ελληνικό κοινό μια δυνατή ροκ live εμφάνιση που συζητήθηκε. Τώρα, έφτασε η ώρα να τους απολαύσουμε και πάλι ζωντανά τις 8 Ιουλίου 2023.
Εξάλλου και οι ίδιοι ανυπομονούν: "Μετά από οκτώ χρόνια είμαστε ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε στην Ευρώπη και στην Βρετανία. Ανυπομονούμε να σας δούμε στα σόου μας και σε αυτά τα υπέροχα venues", δήλωσαν οι Auerbach και Carney.
Η ιστορία για τους "Black Keys" ξεκινά στις αρχές του 2000 όταν οι πρώην συμμαθητές Dan Auerbach και Patric Carney αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα για να ενώσουν τις blues επιρροές τους και την garage αισθητική, με την αγάπη τους για την indie rock.
Οι The Black Keys γεννήθηκαν στο Άκρον του Οχάιο (Η.Π.Α.) – την πόλη που "γέννησε" τις εταιρείες ελαστικών, τα χωνάκια βάφλας, το πλιγούρι βρώμης, αλλά και τον τεράστιο μπασκετικό θρύλο Λεμπρόν Τζέιμς. Από νωρίς, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κολλέγιο και να αφοσιωθούν στη μεγάλη τους αγάπη, τη μουσική. Όνειρο τους ήταν να φτιάξουν ωμό ηλεκτρικό μπλουζ, να συνδυάσουν τις blues επιρροές και την garage μουσική με την αγάπη τους για την Indie rock. Έτσι, το "The Big Come Up" βρέθηκε το 2002 στις βιτρίνες των δισκοπωλείων.
Ακολούθησαν τα "Rubber Factory" και "Thickfreakness" τα οποία αποθεώθηκαν από κοινό και κριτικούς. Παράλληλα, οι live εμφανίσεις τους έγιναν από πολύ νωρίς αντικείμενο συζήτησης κατατάσσοντάς τους στα πιο δυναμικά ντουέτα της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.
Τα πρώτα τρία άλμπουμ τους γράφτηκαν στο δικό τους στούντιο και ήταν "χειροποίητα" μιας και τα έκαναν όλα μόνοι τους, έγραφαν τους στίχους, τη μουσική, έκαναν την παραγωγή ... μέχρι το τέταρτο άλμπουμ, Attack and Release. Τότε, αποφάσισαν να μπουν για πρώτη φορά σε επαγγελματικό στούντιο και να προσλάβουν παραγωγό, τον Danger Mouse, τον τολμηρό παραγωγό της hip hop, μια απόφαση που τους δικαίωσε καθώς το άλμπουμ έφτασε στο νο 23 με τα 100 καλύτερα τραγούδια του 2008.
Στα 20 χρόνια που οι The Black Keys είναι μαζί κάθε επόμενο άλμπουμ τους ξεπερνάει το προηγούμενο: το Brothers του 2010 έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο 3, στη συνέχεια το El Camino του 2011 πήγε κατευθείαν στο νούμερο 2 και το Turn Blue του 2016 έκανε την εμφάνισή του στο νούμερο 1.
Το album τους El Camino ήταν αυτό που τους εκτόξευσε στην κορυφή της επιτυχίας μιας και ήταν υποψήφιο για πέντε Grammy, εκ των οποίων κέρδισε τα τρία. Ένα Grammy για το καλύτερο ροκ άλμπουμ και δύο Grammy για το αγαπημένο, πολυπαιγμένο και πολυχορευμένο Lonely Boy.
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, το 11ο, "Dropout Boogie", εμπνέεται το όνομα του από ένα τραγούδι του Captain Beefhart και φιγουράρει και αυτό ως υποψήφιο για Best Rock Album στα 65α Grammy Awards. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο του Auerbach στο Nashville, το Easy Eye Sound. "Ήρθε σχεδόν άκοπα" αναφέρει ο Auerbach. "Δεν το είχαμε προσχεδιασμένο. Ζούσαμε τη στιγμή, παίζοντας μουσική και ακολουθώντας το ένστικτό μας. Αυτό ομορφαίνει αυτό που κάνουμε ο Pat κι εγώ. Είναι στιγμιαίο...Σ' αυτό που ο Pat κι εγώ προσβλέπουμε είναι να δημιουργούμε αυθόρμητα μουσική."
Είναι η πρώτη φορά που οι The Black Keys κάλεσαν παραπάνω από έναν συντελεστές να δουλέψουν μαζί τους πάνω σε ένα δικό τους άλμπουμ- τον Greg Cartwright από τους Reigning Sound και τον συνθέτη Angelo Petraglia. Στο κομμάτι "Good Love" κιθάρες παίζει ο θρυλικός Billy F Gibbons των ZZ Top, - ένα εξαιρετικό παράδειγμα πως το ένστικτο, η συνέργεια και το ομαδικό πνεύμα δημιουργούν ένα υπέροχο αποτέλεσμα. "Ζουν για τη μουσική, όπως κι εμείς" αναφέρει ο Auerbach για τους συνεργάτες τους.
"Αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησε μια μέρα πριν την 20η επέτειο του πρώτου μας δίσκου" επισημαίνει συμβολικά ο Carney. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ξεχωριστά, κάνουν πάντα μαζί την παραγωγή των δίσκων τους. "Πάντα δουλεύαμε μαζί", εξηγεί ο Auerbach. "Από τον πρώτο δίσκο που κάναμε στο υπόγειο του Pat μέχρι σήμερα".
Ο Auerbach εξομολογείται: "Όταν παίζω μαζί με τον Pat, αμέσως μεταφέρομαι νοερά στο υπόγειο του Akron. Και είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα που αντανακλάται στη φυσική χημεία που υπάρχει μεταξύ μας. Ο Pat και εγώ είμαστε οι Black Keys μόνο όταν είμαστε μαζί. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή, δεν είμαστε οι Black Keys...Αλλά όταν είμαστε μαζί, είμαστε οι The Black Keys, εκεί βρίσκεται η αληθινή μαγεία». Ο Carney συμφωνεί και συμπληρώνει: «Αυτή είναι η μαγεία της μπάντας μας. Είμαστε χρώματα που συμπληρώνουν το ένα το άλλο» και «...στο τέλος της ημέρας τίποτα άλλο δεν έχει σημασία παρά μόνο η μουσική."
Οι Black Keys, παραμένουν παντοτινοί λάτρεις των καθαρόαιμων blues, της garage rock, των Stooges, της ηλεκτρικής κιθάρας των Link Wray και Glenn Schwartz. Ανεπιτήδευτοι, αυθόρμητοι, ορμητικοί, απρόβλεπτοι, εμπνευσμένοι, ανυπόμονοι, ενστικτώδεις.
8 Ιουλίου 2023 // Τιμές Εισιτηρίων: (στις τιμές εισιτηρίων περιλαμβάνεται το κόστος της υπηρεσίας διαχείρισης εισιτηρίων). Γενική Είσοδος Φάση 1: 49,50 ευρώ, Φάση 2: 55 ευρώ, Ταμείο: 60 ευρώ, Golden Standing 99 ευρώ, VIP (A & B) 99 ευρώ. Με κάθε 3 VIP ή Golden Standing εισιτήρια παρέχεται 1 δωρεάν Θέση Στάθμευσης/Parking.
Ηλεκτρονικά: viva.gr & hunteragency.gr. Τηλεφωνικά: 11876. Σε όλα τα Viva Spots. (Καταστήματα Wind, Public, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, αθηνόραμα.gr, Yoleni's). Δίκτυο Public Public online: tickets.public.gr.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
Στην Ανατολική Γερμανία, κατά την κομμουνιστική περίοδο, ο φωτογράφος Σίγκφριντ Βίτενμπεργκ, ένιωθε ότι ήταν πιο ασφαλές το να βγάζει φωτογραφίες από το να κριτικάρει το καθεστώς με λόγια -αλλά μέχρι εκεί.
Το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (πιο γνωστό ως Στάζι) κράτησε τον Βίτενμπεργκ υπό επιτήρηση από το 1972 μέχρι και σχεδόν τη μέρα που το ίδιο έπαψε να υπάρχει. Η τελευταία αναφορά στον φάκελό του, η οποία αφορούσε κάποιες φωτογραφίες που είχε εκθέσει από την ερειπωμένη πόλη του Ρόστοκ, είχε ημερομηνία 27 Νοεμβρίου 1989, δηλαδή σχεδόν τρεις βδομάδες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ο ίδιος το γνωρίζει αυτό γιατί υπέβαλε αίτηση για να δει τον φάκελο του το 1999. Έχοντας ανακαλύψει τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, έκανε ειρήνη με έναν από αυτούς -τον οποίο είχε εκβιάσει η Στάζι- και διέκοψε τις σχέσεις του με τους υπόλοιπους.
“Από τότε που καθάρισα το παρελθόν μου, νιώθω ελεύθερος”, λέει ο 69χρονος στον Guardian. “Έγινα πιο ανοιχτός, πιο χαρούμενος, πιο ζεστός -και επιτυχημένος”.
Παρόμοιες ιστορίες έχουν να αφηγηθούν πολλοί πρώην πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας, γι' αυτό μια νέα μελέτη στο περιοδικό Cognition έχει προκαλέσει έκπληξη. Ο ιστορικός Ντάγκμαρ Έλερμπροκ, του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, και ο ψυχολόγος Ραλφ Χέρτβιγκ του Ινστιτούτου Max Planck για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη στο Βερολίνο, αναφέρουν ότι η πλειονότητα των ανθρώπων για τους οποίους η Στάζι διατηρούσε αρχεία δεν τα έχει καν ανοίξει.
Αυτό το εύρημα έχει αγγίξει ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο των Γερμανών. Όπως συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες, κάποια πράγματα μερικά κράτη προτιμούν να τα αφήσουν να χαθούν στη λήθη.
Όπως η Βρετανία για παράδειγμα που δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει τη βία που επικράτησε στις πρώην αποικίες της ή η Γαλλία που αγωνίζεται να “χωνέψει” τα όσα έκανε στον πόλεμο της Αλγερίας.
Καθώς η πανδημία αρχίζει να σβήνεται από τη μνήμη μας και η ιστορία να χρησιμοποιείται ως όπλο στην Ουκρανία, η μελέτη τροφοδότησε μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με το πώς οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τα τραύματα του παρελθόντος και τον ρόλο που παίζουν τα άτομα σε αυτήν την αντιμετώπιση. “Δεν δικαιολογώ τη σκόπιμη άγνοια”, λέει ο Χέρτβιγκ, “αλλά θέλω να την κατανοήσω”.
Ο ίδιος είχε ακούσει πολλές ιστορίες σαν αυτή του Βίτενμπεργκ, αλλά έχει ακούσει και κάποιες διαφορετικού τύπου. Όταν ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ, είπε για το αρχείο της Στάζι, το 2002, “η ενστικτώδης αντίδρασή μου θα ήταν να κάψω οτιδήποτε αδιάβαστο”, εξέφραζε την άποψη της πλειοψηφίας της δυτικογερμανικής πολιτικής ελίτ την εποχή της επανένωσης.
Επιπροσθέτως, ο συγγραφέας Γκίντερ Γκρας αρνήθηκε δημοσίως να δει το αρχείο του με την αιτιολογία ότι θα ανακάλυπτε τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, αλλά όχι και αυτό που τους παρακίνησε (τελικά υποχώρησε, αλλά μόνο αφού είχαν πια διαγραφεί τα ονόματα).
Ο Χέρτβιγκ και ο Έλερμπροκ ρώτησαν τους υπαλλήλους που δουλεύουν εκεί που σήμερα διατηρείται στο αρχείο της Στάζι, ποιο ήταν το ποσοστό των ανθρώπων που ήξεραν ότι βρίσκονται μέσα στα αρχεία τους και πήγαν να τα δουν. Η απάντησή τους ήταν: “Τι εννοείτε; Όλοι έχουν έρθει να δουν το αρχείο τους!”, λέει ο Χέρτβιγκ. Αυτό, αν και φαινόταν απίθανο να ισχύει, οι ερευνητές κατάλαβαν γιατί οι υπάλληλοι μπορεί να αισθάνονταν έτσι. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα αρχεία υπάρχουν -μόνο ότι αρχικά ήταν τόσα πολλά που υπολόγιζαν ότι θα γέμιζαν ένα ράφι σχεδόν 111 χιλιομέτρων!
Μία από τις τελευταίες ενέργειες της Στάζι ήταν να καταστρέψει μεγάλο μέρος του συστήματος διαχείρισης και εύρεσης των αρχείων της, μαζί με πολλά απ’ αυτά τα αρχεία. Αλλά αν δεν γνωρίζουμε πόσοι φάκελοι υπάρχουν, τότε δεν γνωρίζουμε και πόσοι άνθρωποι δεν τα έχουν δει ακόμα -μόνο πόσοι το έχουν κάνει.
Οι Χέρτβιγκ και Έλερμπροκ υπολόγισαν ότι αν όλοι οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας που πίστευαν ότι η Στάζι είχε φακέλους για τους ίδιους είχαν κάνει αίτηση για να τους δουν, τότε θα υπήρχαν περίπου πέντε εκατομμύρια αιτήσεις από τότε που άνοιξε το αρχείο το 1991. Στην πραγματικότητα όμως αυτό το έκαναν γύρω στα δύο εκατομμύρια άνθρωποι, πράγμα που σημαίνει ότι περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι επέλεξαν σκόπιμα την άγνοια.
Αφότου διαφήμισαν το πρότζεκτ τους στον Τύπο και έπεισαν περίπου 150 άτομα που δεν είχαν δει τους φακέλους τους να εμφανιστούν, χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό συνεντεύξεων και ερωτηματολογίων για να εξετάσουν τους λόγους. Είδαν, λοιπόν, ότι οι λόγοι διέφεραν, αλλά ο πιο συνηθισμένος ήταν το γεγονός ότι ότι οι άνθρωποι προτιμούσαν να μην γνωρίζουν ποιοι συνάδελφοι, φίλοι ή συγγενείς τους είχαν “καρφώσει”. Και συν αυτό ότι φοβόνταν ότι δεν θα μπορούσαν να εμπιστευτούν κανέναν ξανά.
Για τον Βόλκερ Χόφερ, ο οποίος διευθύνει το αρχείο της Στάζι στο Ρόστοκ, όσοι συμβουλεύονταν τα αρχεία τους σχεδόν πάντα το έβρισκαν ως μια απελευθερωτική εμπειρία -ειδικά αν είχαν διωχθεί ως αποτέλεσμα της κατασκοπείας της υπηρεσίας. Την ίδια στιγμή πιστεύει ότι είναι και ένα απαραίτητο βήμα για τη Γερμανία στο σύνολό της, μια προσπάθεια να καταλάβει τη βαθιά ουσία της δικτατορίας ώστε να προλάβει μία μελλοντική.
Αυτές τις μέρες, ο Βίτενμπεργκ εκθέτει τις φωτογραφίες του και ενημερώνει τα παιδιά για την κομμουνιστική περίοδο -συχνά υπό τη δυσφορία των δασκάλων τους, θα πει στον Guardian. "Οι μεμονωμένες συζητήσεις είναι περίπλοκες και ιδιωτικές", λέει ο Χέρτβιγκ, και μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου -ειδικά με την αλλαγή των γενεών. Έτσι εξελίσσεται η συλλογική μνήμη και τα κεφάλαια που κάποτε είχαν καταπιεστεί επιστρέφουν στη δημόσια συνείδηση. Η σκόπιμη άγνοια και η λήθη δεν είναι το ίδιο πράγμα -γιατί για να ξεχάσεις κάτι πρέπει να το έχεις γνωρίσει εξαρχής.
"Η λήθη όμως μπορεί να είναι και μια συλλογική στρατηγική", λέει. Ήταν πιθανώς η στρατηγική που προτιμούσαν από παλιά οι κοινωνίες προκειμένου να προχωρήσουν πέρα από το τραύμα τους. Ωστόσο, σπάνια αυτό δούλευε.
Η “μόδα” τώρα είναι η αντιμετώπιση του παρελθόντος, η αλήθεια και η συμφιλίωση σύμφωνα με το πρότυπο της επιτροπής που δημιούργησε η Νότια Αφρική το 1996 για να ερευνήσει την περίοδο του απαρτχάιντ. Αλλά αυτή η προσέγγιση έχει τα δικά της προβλήματα, λέει ο ιστορικός Μάρτιν Τζέι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ. Το να δοθούν αποζημιώσεις, μπορεί για κάποιος να μοιάζει σαν να τραβάνε μία κόκκινη γραμμή με το παρελθόν, αλλά για κάποιους άλλους είναι σαν να τη γλιτώνουν οι θύτες.
“Αν καταβληθούν οι αποζημιώσεις, τότε οι θύτες καθαρίζουν;”, αναρωτιέται στη βρετανική εφημερίδα. “Μπορούν τότε να πουν: “Πληρώσαμε για αυτό που κάναμε, οπότε σκάσε, σταμάτα να μας ενοχλείς;’”.
Ο Καναδάς υιοθέτησε το μοντέλο αλήθειας και συμφιλίωσης για να αντιμετωπίσει τις ιστορικές αδικίες εναντίον των ιθαγενών κατοίκων του, αλλά η προσέγγισή του έχει αποδειχθεί αμφιλεγόμενη. Το 2020, κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης μεταξύ της αστυνομίας και των ακτιβιστών που ισχυρίστηκαν ότι η κυβέρνηση προσπαθούσε να περάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου με το έτσι θέλω μέσα από κλεμμένες γαίες των ιθαγενών, γεννήθηκε ένα σύνθημα: “Η συμφιλίωση είναι νεκρή”. Αυτό το σύνθημα έχει φτάσει να συμβολίζει μια αίσθηση μεταξύ των ιθαγενών στον Καναδά και αλλού, ότι αν συγχωρήσεις και ξεχάσεις, θα είσαι πάντα θύμα.
Παρομοίως, στην Ιρλανδία, ορισμένοι πιστεύουν ότι η διατήρηση στη ζωή των τραυματικών αναμνήσεων είναι ο μόνος τρόπος για να προκαλέσουν την πολιτική αλλαγή. Το 2018, ο γεωγράφος Τζόζεφ Ρόμπινσον του Πανεπιστημίου Maynooth συνόδευσε βετεράνους του Συντάγματος Άμυνας του Ulster σε μέρη κατά μήκος των ιρλανδικών συνόρων, όπου είχαν επιζήσει από τη βία της δεκαετίας του ‘80. Παρατήρησε τότε ότι μιλούσαν για τους σημερινούς κατοίκους σαν να ήταν μπροστά τότε σε όλη αυτήν τη βία, αγνοώντας ουσιαστικά όλες τις δεκαετίες που είχαν περάσει από τότε.
Ο Ρόμπινσον το ονομάζει αυτό “παράταση του παρελθόντος”. Διατηρούν του παρελθόν ζωντανό στο παρόν σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τη φωνή τους στη συλλογική συνομιλία. Αναπόσπαστο στοιχείο της συγγραφής της ιστορίας είναι μια διαπραγμάτευση για το πού τελειώνει το παρελθόν και πού αρχίζει το παρόν, όπως διαπιστώνει ένα φιλόδοξο ερευνητικό πρόγραμμα στη Γαλλία.
Το πρότζεκτ “13 Νοεμβρίου” παρακολουθεί την εξέλιξη των ατομικών και συλλογικών αναμνήσεων των τρομοκρατικών επιθέσεων του 2015 στο Παρίσι σε ένα τεράστιο τμήμα του γαλλικού πληθυσμού. Όταν ξεκίνησε η δίκη των κατηγορουμένων δραστών, τον Σεπτέμβριο του 2021, οι έξι επιθέσεις -που έγιναν σε διαφορετικές τοποθεσίες στην πόλη- είχαν συμπυκνωθεί σε δύο στη συλλογική μνήμη: η μία ασαφής, το Παρίσι και η άλλη ακριβής, ο συναυλιακός χώρος του Μπατακλάν. Αλλά η εκτεταμένη κάλυψη της δίκης στον Τύπο, η οποία βασίστηκε σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, θύμισε στους ανθρώπους ξεχασμένες λεπτομέρειες -συμπεριλαμβανομένων και των άλλων τοποθεσιών.
Ο ιστορικός Ντενίς Πεσανσκί, ένας από τους του υπεύθυνους του πρότζεκτ, λέει ότι παρακολουθούν μια ιστορική αφήγηση να χτίζεται σε πραγματικό χρόνο: μια διαπραγμάτευση μεταξύ ατομικών και συλλογικών μαρτυριών που, όπως προβλέπει, θα σταθεροποιηθεί τελικά σε κάποια συναίνεση.
Ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται και το μετατραυματικό στρες (PTSD), το οποίο χαρακτηρίζεται από παρεμβατικές, τραυματικές αναμνήσεις. “Το τρέχον πρότυπο φροντίδας για το PTSD περιλαμβάνει την προσπάθεια ενημέρωσης της τραυματικής μνήμης με την εισαγωγή νέων πληροφοριών που μειώνουν την αίσθηση του τραυματισμού”, λέει η Τζένιφερ Γουάιλντ, πειραματική ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αλλά η πρόσφατη δουλειά της με εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που έχουν τραυματιστεί από την πανδημία του Covid-19 την έκανε να αναρωτηθεί αν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να επιταχυνθεί η ανάρρωση ενός ασθενούς.
Το “update” της μνήμης μπορεί να βοηθήσει, λέει, αλλά “αυτό που οι άνθρωποι βρήκαν πραγματικά χρήσιμο είναι να σπάσουν τη σύνδεση με το παρελθόν”. Εφαρμόζοντας τις ιδέες της στα θύματα της Στάζι και με την προειδοποίηση ότι δεν έχει συνεργαστεί προσωπικά μαζί τους, ισχυρίζεται ότι είναι λογικό ένα άτομο χωρίς τραυματικές αναμνήσεις να μη νιώθει καμία επιθυμία να δει τα αρχεία τους. Ωστόσο, αν είχαν εμμονή με το παρελθόν, ένα ταξίδι στα αρχεία θα μπορούσε να τους βοηθήσει “έχοντας όμως κατά νου τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους κάποιος μπορεί να τους πρόδωσε και γιατί η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική”.
Στο βιβλίο του, “Forgetting: the Benefits of Not Remembering”, ο νευρολόγος και ειδικός για τη νόσο Αλτσχάιμερ, Σκοτ Σμολ, από το Πανεπιστήμιο Columbia γράφει ότι σύντομα θα ξεχάσουμε μεγάλο μέρος της πανδημίας, κάτι που θα είναι καλό για την ψυχική μας υγεία. Εξηγεί πώς η επιστήμη της λήθης έχει υποστεί επανάσταση την τελευταία δεκαετία. Η λήθη δεν θεωρείται πλέον απλώς ως ελαττωματική ανάμνηση, αλλά ως μια διαδικασία που υποστηρίζεται από διακριτούς μοριακούς μηχανισμούς.
Αυτό μπορεί να μην αρέσει στους ειδικούς της δημόσιας υγείας που θέλουν απελπισμένα να θυμόμαστε την πανδημία προκειμένου να αποφύγουμε μία μελλοντική. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι πολλοί από εμάς θα ξεχάσουμε, ή θα επιλέξουμε την άγνοια και στη συνέχεια εν αγνοία μας, θα ξαναγράψουμε την ιστορία απ’ την αρχή.
Πηγή: 247.gr
Ελευθέριος Βενιζέλος | Η νέα όπερα του Δημήτρη Μαραμή
σε παγκόσμια πρώτη, στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου
Ν Ε Α Π Α Ρ Α Γ Ω Γ Η Π Σ Κ Η
Παρασκευή 3 και Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023, στις 20:00
Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού»
Ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής υπογράφει την πρωτοποριακή, ιστορική και
πολιτική όπερα Ελευθέριος Βενιζέλος, τη νέα παραγωγή του Πολιτιστικού
Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου που παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρώτη στην
Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού», υπό τη μουσική διεύθυνση του
κορυφαίου αρχιμουσικού Μύρωνα Μιχαηλίδη και σε σκηνοθεσία του διεθνούς
φήμης Ελβετού σκηνοθέτη Guy Montavon.
Το λιμπρέτο υπογράφει ο ποιητής Σωτήρης Τριβιζάς. Τα ιστορικά στοιχεία
βασίζονται στη βιογραφία «Ελευθέριος Βενιζέλος, ο άνθρωπος, ο ηγέτης» του
Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή). Η πρωτότυπη όπερα Ελευθέριος Βενιζέλος
ανεβαίνει στο ΠΣΚΗ με τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών και με σκηνικά-
κοστούμια της Άννας Μαχαιριανάκη.
Ο συνθέτης προσεγγίζει με μια τολμηρή οπερατική σύνθεση τον μεγαλύτερο ηγέτη
της νεότερης Ελλάδας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που διαμόρφωσε το σύγχρονο
ελληνικό κράτος. Το δραματικό υλικό της όπερας αντλείται κυρίως από την
πολυτάραχη ιστορική περίοδο 1910-1930 αναδεικνύοντας τα συγκλονιστικά
ιστορικά γεγονότα της εποχής, όπως την ανόρθωση της χώρας, τους Βαλκανικούς
Πολέμους, τον Εθνικό Διχασμό, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη συνθήκη της
Λωζάνης , την ελληνοτουρκική φιλία. Οι νίκες και οι ήττες, τα μίση και τα πάθη, η
ανθρώπινη πλευρά και οι έρωτες του ευφυούς, οραματιστή, τολμηρού Κρητικού και
παγκόσμιας ακτινοβολίας ηγέτη, παρελαύνουν σε μια καταιγιστική μουσική
σύνθεση και φωτίζουν μια ολόκληρη και πολυτάραχη εποχή. Ένα έργο επίκαιρο όσο
ποτέ, καθώς ο απόηχος της θεματολογίας του φτάνει έως το σήμερα (1923 - 2023,
εκατό χρόνια από τη συνθήκη της Λωζάνης).
Έξι χρόνια μετά την πανελλήνια επιτυχία του μιούζικαλ Ερωτόκριτος, κι ένα χρόνο
μετά τη θριαμβευτική περιοδεία της λαϊκής όπερας Καπετάν Μιχάλης στην Κρήτη,
ο ο Δημήτρης Μαραμής ολοκληρώνει την κρητική τριλογία του με τη σύγχρονη
όπερα Ελευθέριος Βενιζέλος.
Συμμετέχουν τέσσερις σημαντικοί και καταξιωμένοι λυρικοί ερμηνευτές: Άγγελος
Χονδρογιάννης (βαρύτονος), Αντώνης Κορωναίος (τενόρος), Μαρία Κόκκα (σοπράνο), Αγγελική Καθαρίου (μετζοσοπράνο), καθώς και το Χορωδιακό Σύνολο
Ηρακλείου υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Κιαγιαδάκη.
Το έργο δομείται από χαρακτήρες ιστορικών προσώπων, όπως: ο Ελευθέριος
Βενιζέλος και οι δύο σύζυγοι του Έλενα Σκυλίτση και Μαρία Κατελούζου, ο Βασιλιάς
Κωνσταντίνος Ι, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Κεμάλ Ατατούρκ και άλλοι, μαζί με τον
πρωταγωνιστή λαό.
Με την υποστήριξη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ.
Βενιζέλος».
Ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής έχει διαγράψει σημαντική πορεία και έχει
σημειώσει καλλιτεχνικές επιτυχίες με τα μεγάλης έκτασης σύγχρονα
μουσικοθεατρικά του έργα: Ερωτόκριτος (ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής,
2017), Στοιχειωμένοι (ανάθεση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, 2019), Καπετάν
Μιχάλης (ανάθεση της Περιφέρειας Κρήτης / παραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, 2021) και
το λαϊκό ορατόριο Παλιγγενεσία (ανάθεση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας για
τον εορτασμό της ελληνικής επανάστασης του 1821). Έχει λάβει αναθέσεις από
όλους τους μεγάλους πολιτιστικούς οργανισμούς της Ελλάδας, ενώ έχει
παρουσιάσει έργα του στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την
Ελβετία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Από το 2018 είναι καλλιτεχνικός
διευθυντής του Φεστιβάλ Δελφών «Το Λάλον Ύδωρ».
Συντελεστές:
Σύνθεση: Δημήτρης Μαραμής
Μουσική διεύθυνση: Μύρων Μιχαηλίδης
Λιμπρέτο: Σωτήρης Τριβιζάς
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Guy Montavon
Σκηνικά-Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη
Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών
Χορωδιακό Σύνολο Ηρακλείου
Διεύθυνση χορωδίας: Γιάννης Κιαγιαδάκης
Ιστορικός Σύμβουλος: Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης (Παπαδής)
Ερμηνευτές:
Άγγελος Χονδρογιάννης: Ελευθέριος Βενιζέλος
Αντώνης Κορωναίος: Κωνσταντίνος Α’, Κεμάλ Ατατούρκ
Μαρία Κόκκα: Έλενα Σκυλίτση, Μαρία Κατελούζου
Αγγελική Καθαρίου: Πηνελόπη Δέλτα
Διαβάστε περισσότερα, εδώ: https://bit.ly/3gxD6By
Προπώληση Εισιτηρίων
Η προπώληση των εισιτηρίων, αξίας 30, 22 και 15€ (γενική είσοδος) και 12 και 8€
(άνεργοι, ΑμεΑ, τρίτεκνοι, πολύτεκνοι, νέοι έως 25 ετών) ξεκίνησε και το κοινό
μπορεί να τα προμηθευτεί από:
● Το Βιβλιοπωλείο Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο:
09:00 - 15:00 και Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 09:00 - 14:00 & 17:30 - 21:00, τηλ.
2813409247)
● Την ticketservices.gr, από εδώ: https://bit.ly/3utPjdI
● Το Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου, πριν την έναρξη κάθε εκδήλωσης
Πακέτο εισιτηρίων
Από την καλλιτεχνική περίοδο 2022/23, το ΠΣΚΗ δίνει την δυνατότητα στους θεατές
να προμηθευτούν συνδρομητικά πακέτα εισιτηρίων, επωφελούμενοι έκπτωσης έως
και 20% επί των αρχικών τιμών. Τα συνδρομητικά πακέτα και τις εκπτώσεις
αναλυτικά, μπορείτε να τα δείτε ακολουθώντας τον σύνδεσμο:
https://bit.ly/3qnaYlQ
Παρέχεται η δυνατότητα χρήσης του ιδιωτικού χώρου στάθμευσης του ΠΣΚΗ κατά
τη διάρκεια των παραστάσεων και μόνο, με την επίδειξη του εισιτηρίου.
Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα της καλλιτεχνικής περιόδου 2022/23, εδώ:
https://www.cccc.gr/gr/events
Επίσημος Χορηγός Αερομεταφορών: AEGEAN Airlines
Επίσημος Χορηγός Φιλοξενίας: Metaxa Hospitality Group | Economou Hotels |
Karatarakis Hotels & Restaurants
Επίσημος Χορηγός Οδικών Μεταφορών: Union Coach Services
Επίσημος Χορηγός Ακτοπλοϊκών Μεταφορών: Minoan Lines
Επίσημος Χορηγός Πιστοποιήσεων: TUV AUSTRIA
Επίσημος Χορηγός Εκπαίδευσης: ΙΕΚ ΑΚΜΗ
Χορηγός επικοινωνίας ΕΡΤ3 | ΕΡΑ Ηρακλείου | ΕΡΑ Χανίων
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησε τη Δευτέρα η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος έξω από το Υπουργείο Εργασίας για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και για την Κυβερνητική αδιαφορία στην οικονομική στήριξη του κλάδου και στην επίλυση των προβλημάτων του, όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση.
Στη συγκέντρωση, πέραν των Προέδρων και των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας, παρευρέθησαν και απηύθυναν χαιρετισμό οι: Γεώργιος Καββαθάς, Πρόεδρος ΓΣΕΒΕΕ, Γεώργιος Ρούσκας, Πρόεδρος Συντονιστικής Επιτροπής Συμβολαιογράφων, Αθανάσιος Δεβλιώτης, Πρόεδρος Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, Πρόεδρος Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Γιάννης Χαλκιαδάκης, Αντιπρόεδρος Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδος, ως εκπρόσωπος του Προέδρου Νίκου Γιάννη.
Ο Πρόεδρος της Ολομέλειας Δημήτρης Βερβεσός στην ομιλία του επισήμανε: «Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από 1/1/20213 επιβαρύνει προσθετικά και πολλαπλασιαστικά όλους τους δικηγόρους, επιδεινώνοντας την ήδη δυσχερή οικονομική θέση του κλάδου τους.
Η αύξηση των εισφορών είναι ένα βαθιά κοινωνικά ανάλγητο μέτρο που θέτει τους δικηγόρους, ιδίως τους νέους και πλέον αδύναμους, υπό διωγμό.
Την ίδια στιγμή το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας και ο e-ΕΦΚΑ δεν εκπληρώνουν ούτε τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους έναντι των δικηγόρων (μη θέσπιση ενιαίου κανονισμού παροχών, μη χορήγηση επιδόματος μητρότητας στις άμισθες μαχόμενες δικηγόρους, μη καταβολή πιστωτικών υπολοίπων της παράλληλης απασχόλησης κλπ.)
Βεβαίως, τα ασφαλιστικά ζητήματα δεν είναι αποκομμένα από το σύνολο των οικονομικών θεμάτων που απασχολούν τον κλάδο, για τα οποία η Κυβέρνηση αδιαφορεί προκλητικά: την κατάργηση, άλλως μείωση του ΦΠΑ στις δικαστηριακές υπηρεσίες, απαλλαγή των δικηγόρων από το ΦΠΑ μέχρι του ποσού των 25.000 ευρώ, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, επίσπευση της καταβολής των αποζημιώσεων νομικής βοήθειας κλπ.
Ο Υπουργός, δυστυχώς, από αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ως φαίνεται, ακούει τα επιχειρηματικά συμφέροντα και όχι την κραυγή αγωνίας της κοινωνίας των επιστημόνων και των ελεύθερων επαγγελματιών.
Ο Υπουργός, μετά την παντελώς αδικαιολόγητη άρνησή του επί ένα μήνα τώρα αλλά ακόμα και σήμερα να δεχθεί τους εκπροσώπους της Ολομέλειας αποτελεί πλέον persona non grata για τους δικηγόρους. Επιδεικνύει προσβλητική και απαξιωτική συμπεριφορά και μάλιστα προς τους συναδέλφους του. Δεν έχει θέση ανάμεσά μας».
Στη συνέχεια, λόγω της άρνησης του Υπουργού να δεχθεί τους θεσμικούς εκπροσώπους του κλάδου, θυροκολλήθηκε στο Υπουργείο Εργασίας Ψήφισμα διαμαρτυρίας με τις υπογραφές 16.618 δικηγόρων της Χώρας.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
|
|
|
Οι ιώσεις του αναπνευστικού έχουν κάνει εφέτος την εμφάνισή τους νωρίτερα και με μεγαλύτερη ένταση απ' ό,τι τις προηγούμενες χρονιές. Η γρίπη, τα κοινά κρυολογήματα και ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός προκαλούν ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου εξάρσεις σε μικρούς και μεγάλους. Χώρια ο νέος κορωνοϊός, η διασπορά του οποίου άρχισε να εντείνεται την τελευταία εβδομάδα.
«Κοινά χαρακτηριστικά των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος είναι το συνάχι, το φτάρνισμα και ο πονόλαιμος, ενώ έχουν και πολλά άλλα συμπτώματα που τις διαφοροποιούν μεταξύ τους. Όσο συχνές κι αν είναι, όμως και όσο και αν έχει προοδεύσει η επιστήμη, εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε πολλούς μύθους γι' αυτές», επισημαίνει η Ειδική Παθολόγος δρ Χρυσούλα Λιάκου, MD, PhD, η οποία παραθέτει τους πιο συχνούς από αυτούς και εξηγεί ποια είναι η αλήθεια, ώστε να αποφύγουμε τα λάθη που μπορεί να παρατείνουν την ταλαιπωρία μας.
Μύθος: Μπορεί να κρυολογήσουμε, αν βγούμε στο κρύο με βρεγμένο κεφάλι ή/και χωρίς ζεστό μπουφάν
Το κρυολόγημα δεν προκαλείται από το κρύο, αλλά από 200 διαφορετικούς ιούς. Ασφαλώς και πρέπει να ντυνόμαστε ζεστά όταν βγαίνουμε στο κρύο, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με το κοινό κρυολόγημα, αλλά με το ότι ο οργανισμός μας καταπονείται όταν εκτίθεται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Όσον αφορά τα αυξημένα κρυολογήματα του χειμώνα, αυτά αποδίδονται κατ' αρχάς στον εγκλεισμό μας σε κλειστούς χώρους, όπου μεταδίδονται πιο εύκολα οι ιοί.
Επιπλέον, πρόσφατη μελέτη έδειξε πως όταν εισπνέουμε κρύο αέρα, διαταράσσεται ένας φυσιολογικός ανοσολογικός μηχανισμός στη μύτη, με συνέπεια να εισβάλλουν πιο εύκολα οι αναπνευστικοί ιοί στον οργανισμό. Τέλος, μερικοί από τους ιούς που προκαλούν κρυολόγημα, αναπτύσσονται καλύτερα σε συνθήκες χαμηλής υγρασίας, όπως συχνά συμβαίνει τον χειμώνα.
Μύθος: Το εμβόλιο της γρίπης μπορεί να προκαλέσει γρίπη
Τα εμβόλια της γρίπης περιέχουν μίγμα πρωτεϊνών από αδρανοποιημένους ιούς γρίπης. Επομένως είναι αδύνατο να προκαλέσουν γρίπη. Αν εκδηλώσετε συμπτώματα από το αναπνευστικό τις ημέρες μετά το εμβόλιο, κατά πάσα πιθανότητα έχετε κολλήσει κάποιον άλλο αναπνευστικό ιό. Και αυτό γιατί στις ανεπιθύμητες ενέργειες του αντιγριπικού εμβολίου δεν συμπεριλαμβάνονται τόσο συμπτώματα από το αναπνευστικό, όσο ενοχλήματα στο σημείο της ένεσης (πόνος, κοκκίνισμα ή/και πρήξιμο), πονοκέφαλος, «δέκατα», ναυτία και πόνοι στους μυς.
Μύθος: Από τότε που έκανα το εμβόλιο της γρίπης, αρρωσταίνω συνέχεια
Οι ενήλικες εκδηλώνουν 2-3 κρυολογήματα τον χρόνο κατά μέσον όρο, ενώ τα παιδιά περισσότερα (φθάνουν τα 7-10 ετησίως κατά τα πρώτα χρόνια που πάνε στον βρεφονηπιακό ή τον παιδικό σταθμό). Αν μετά το αντιγριπικό εμβόλιο αρρωστήσετε 2-3 φορές, δεν έχετε πάθει γρίπη αλλά κοινό κρυολόγημα.
Μύθος: Αν νιώσω τον βήχα να «κατεβαίνει» στο στήθος, πρέπει να πάρω αμέσως αντιβιοτικό για να αποφύγω την πνευμονία
Κατ' αρχάς, τα αντιβιοτικά σκοτώνουν βακτήρια (μικρόβια) και όχι ιούς. Επομένως, δεν θα επηρεάσουν την ίωση που σας προκαλεί τον βήχα. Επιπλέον, τα αντιβιοτικά δεν ασκούν προληπτική, αλλά θεραπευτική δράση. Αν ο «βήχας πίσω από το στήθος» δεν οφείλεται ήδη σε βακτήριο, δεν πρόκειται να τον επηρεάσουν. Το χειρότερο είναι ότι η αναίτια λήψη τους μπορεί να δημιουργήσει ανθεκτικά βακτήρια, τα οποία θα αντισταθούν στην αντιβιοτική αγωγή όταν και εάν στ' αλήθεια την χρειασθείτε.
Για όλους αυτούς τους λόγους, μην παίρνετε αντιβιοτικά όταν έχετε ίωση του αναπνευστικού. Υπάρχουν ειδικά αντιιικά φάρμακα που μπορεί να σας χορηγήσει ο ιατρός σας για να σας προστατεύσει από τις επιπλοκές π.χ. της γρίπης ή του κορωνοϊού, εάν κρίνει ότι σας είναι απαραίτητα. Δεν έχετε παρά να τον συμβουλευθείτε. Το ίδιο πρέπει να κάνετε και αν νιώσετε ότι επιδεινώνεται η ίωσή σας.
Μύθος: Ο πυρετός περνάει καλύτερα όταν μένουμε νηστικοί
Το αν και τι θα φάτε είναι καθαρά θέμα ατομικής προτίμησης. Αν αισθάνεστε άρρωστοι ή έχετε αλλοιωμένη γεύση, μπορεί να μην θέλετε να φάτε τίποτα. Ή μπορεί όταν έχετε πυρετό να σας ανοίγει η όρεξη. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα ότι η θερμότητα που παράγει ο οργανισμός κατά την πέψη των τροφίμων, είναι αρκετή για να ανεβάσει τον πυρετό σας. Σε κάθε περίπτωση, όταν έχετε πυρετό φροντίστε να πίνετε άφθονα υγρά με μικρές γουλιές, για να μπορεί ο οργανισμός σας να ιδρώνει και να ρίχνει τη σωματική θερμοκρασία.
Μύθος: Η κοτόσουπα είναι φάρμακο για τις ιώσεις
Φάρμακο δεν είναι, διότι δεν μπορεί να επηρεάσει την πορεία, την σοβαρότητα ή τη διάρκειά τους. Είναι όμως ένα πλήρες, υγιεινό γεύμα που τροφοδοτεί τον οργανισμό με καλής ποιότητας θρεπτικά συστατικά, μπορεί να καταπραΰνει τη ρινική συμφόρηση (μπούκωμα) και να ενυδατώσει τους ερεθισμένους βλεννογόνους της μύτης και του λαιμού, έτσι όπως αχνίζει στο πιάτο.
Μύθος: Οι ιώσεις κάνουν κύκλο λίγων ημερών και μετά περνούν
Αν και μπορεί να είναι σύντομος ο κύκλος ζωής των διαφόρων ιών που προκαλούν αναπνευστικές λοιμώξεις, τα συμπτώματά τους μπορεί να διαρκέσουν πολύ καιρό. Τα κρυολογήματα, π.χ., μπορεί να σας προκαλούν συνάχι, φτάρνισμα, πονόλαιμο και βήχα για 1 εβδομάδα ή περισσότερο. Αντίστοιχα, η κόπωση από τη γρίπη μπορεί να επιμείνει για καιρό. Ειδικά στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και σε όσους έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν ακόμα περισσότερο.
Για κάθε ενδεχόμενο, να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας όταν αναπτύσσετε συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης. Εκείνος θα σας πει τι είδους λοίμωξη μπορεί να έχετε, πόσο μπορεί να διαρκέσει και πότε χρειάζεστε νέα αξιολόγηση.
Μύθος: Η βιταμίνη C μπορεί να αποτρέψει τις ιώσεις
Αν και έχουν γίνει πολλές μελέτες γι' αυτό το θέμα, δεν έχει επιβεβαιωθεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η λήψη υψηλών δόσεων της βιταμίνης αυτής (ή οποιουδήποτε άλλου συμπληρώματος) μπορεί να αποτρέψει τις ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού. Σίγουρα βοηθάει ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μία συγκεκριμένη βιταμίνη ή διατροφικό συμπλήρωμα.
Άννα Γεωργάτου
Kωνσταντίνος Βήτα Μιχάλης Δέλτα Στέρεο Νόβα
1992: Τσιγάρα στα κρυφά, ένα κίτρινο Casio Walkman, Stereo Nova στα ακουστικά, στο μυαλό μόνο εφηβικά φιλιά και επανάσταση.
Με αφορμή την ψηφιακή επανακυκλοφορία του εμβληματικού πρώτου άλμπουμ των Stereo Nova, η Άννα Γεωργάτου σκαλίζει αναμνήσεις, ξεφυλλίζει τα εφηβικά της τετράδια και επαναλαμβάνει μέσα της σαν μάντρα τους στίχους του Κωνσταντίνου Βήτα που της άλλαξαν τη ζωή.
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
Κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
Κρατώντας το χέρι σου για πάντα
Στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
Να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
- Ένα Κλεμμένο Ποδήλατο
30 χρόνια κι εγώ θυμάμαι τα Οινόφυτα, το 01, το Happening, το Trainspotting κι όλα μαζί.
1992, 1993, 1994 κι όλα μαζί.
Το πρωί που άκουσα τα "Ηλίθια Αστεία" πρώτη φορά έχυνα το γάλα ακόμα στον νεροχύτη.
Μου είχε δώσει την κασέτα ένα παιδί από το Λύκειο.
«Είσαι μικρή, αλλά φαίνεται να καταλαβαίνεις».
Καταλάβαινα.
Τα βράδια άνοιγα ένα παράθυρο-φεγγίτη για να καπνίσω ακόμα κρυφά, έβαζα σε ένα κίτρινο Casio Walkman την "Ευδοκία", έκλεινα τα μάτια και σκεφτόμουν μόνο εφηβικά φιλιά κι επανάσταση.
Τι έχει πιο μεγάλη σημασία
H θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία
Ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία
Στίχοι σκόρπιοι σε τετράδια και βιβλία ιστορίας, δάκρυα και χορός παντού.
30 χρόνια φυλάξαμε όλες τις εικόνες.
Τις θάλασσες, τον ουρανό, τα πουλιά, ένα στρώμα διπλό, τις προσευχές, την αγάπη, το μπαλκόνι, το αεροπλάνο, την αγάπη σαν χιόνι, το ποδήλατο, τον εξώστη, τις κοιλάδες, το σώμα, το Σάββατο βράδυ, την Κυριακή πρωί.
Φυλάξαμε τις λέξεις μέσα μας.
Λέξεις-μαχαίρια κι αγκαλιές.
Και τις δώσαμε στα παιδιά μας κι με αυτές ακόμα τραγουδούν τη βία, την μόδα που πνίγει, τη σκληρότητα, τον σεξισμό, την μοναξιά, τη φυσική καταστροφή, την αδικία, την Αθήνα τότε, την Αθήνα τώρα, την Αθήνα πάντα.
Απαγγελία και ραπ και ποίηση και DIY και Πλάτωνος και spoken-word αλά Laurie Anderson και πολιτική μαζί.
Πόλεμος κι έρωτας με λέξεις μόνο, και δύο αγόρια γράμματα.
Βήτα και Δέλτα.
Κι όλα ξεκίνησαν από τους Smiths. Σε κάποιο πάρτι πάνω σε έναν χορό.
Κι έπειτα έγιναν συνάντηση και μουσική.
Από το Mercedes μέχρι το Mo Better.
Οι Στέρεο Νόβα ήταν παντού.
Ambient, rap, trip hop, acid, house και techno μαζί.
Στέρεο Νόβα.
Wipe Out Records τότε, Sky Vector Music τώρα.
Κίτρινη πλευρά. Μπλε πλευρά.
To album που χορέψαμε όλοι κάποτε σε ένα ηλεκτρονικό κόσμο ή σε κάποιο νησί.
Γεμάτο με τα mantra της νιότης μας.
Remastered και με ένα άλμπουμ συνοδευτικό με παραγωγές νέων μουσικών.
Τη στιγμή που το σώμα καίγεται.
Η Αθήνα καίγεται. Η χώρα καίγεται. Ο κόσμος καίγεται.
30 χρόνια μετά κι ακόμα φωτιά.
Τώρα που οι βόμβες εκτοπίζουν τους πολίτες απ’ τις πόλεις
Προτροπή και υπενθύμιση για τα αυτονόητα,
Οι στίχοι που άλλαξαν τη δική μου ζωή:
Δες την πρωινή δροσιά πάνω στα φύλλα
δώσ’ τη χαρά σ’ αυτούς που πονάνε
- Προάστια
Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
- Ηλίθια Αστεία
Όταν ο κόσμος μένει ίδιος πρέπει εσύ ν' αλλάζεις
Κοίταξε, η ζωή μάς ανήκει, δε θα χαθούμε γιατί ένας δρόμος ανοίγει,
έι, σε σένα μιλάω, δείξε μας το πιο καλό σου σημάδι
κι έλα μαζί μου γιατί είναι Σάββατο βράδυ,
Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ
- Προάστια
